Τρίτη 6 Ιουνίου 2017

Άτιτλο




Δεν ξέρω τι πραγματικά θέλω να γράψω.
Και βασικά δεν ξέρω κι αν έχω κάτι ουσιαστικό για να μοιραστώ.
Είμαι από εκείνους τους ανθρώπους που θέλουν να αναρτούν όταν έχουν να γράψουν κάτι που έχει αληθινά ουσία,κάτι που να έχει να προσφέρει κάτι,είτε αυτό είναι απλά ένα χαμόγελο,μια ελπίδα έστω και μικρή,μια ανάσα ζωής,ένα φως μέσα στο χαοτικό σκοτάδι που ζούμε στις μέρες μας.

Απόψε όμως αισθάνομαι πως δεν έχω να σου προσφέρω τίποτα από όλα αυτά...΄
Όχι πως απελπίστηκα,αλλά είναι κάποιες μέρες τόσο μουντές,που σε κάνουν να παλεύεις να βρεις λίγο χρώμα.Έτσι για να αλλάξει η ματιά που βλέπεις την ζωή.
Εν αναμονή των χρωμάτων λοιπόν.........

Τελικά κάτι μοιράστηκα απόψε...ίσως όχι όμορφο,
μα τουλάχιστον κάπου στο βάθος του υπάρχει η σπίθα της ελπίδας.

5 σχόλια:

  1. Χαίρομαι να σε διαβάζω και από το bloglovin και ας νομίζεις πως δεν έχεις τίποτα να μοιραστείς!
    Όταν κανείς πληκτρολογήσει έστω και δυο λέξεις, έχει ήδη κάνει "δουλειά" και ας νομίζει (πάλι) πως αυτό δεν δούλεψε... δούλεψε πχ σε μένα που σου γράφω και με τον ίδιο τρόπο θα δουλέψει και σε όποιον το διαβάσει!
    Καλή δυναμική συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάγισσένια μου,σ'ευχαριστώ που είσαι πάντα εδώ.
      Πολλά Αφιλιά αγάπης :-) <3

      Διαγραφή
  2. Καλή μου φίλη, προσμένουμε την έκρηξη των χρωμάτων σου. Έχουμε εμπιστοσύνη στην έμπνευσή σου. Μετράει το ότι είσαι εδώ.
    Να σου ευχηθώ να έχεις όμορφες στιγμές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλέ μου φίλε Γιάννη,τα λόγια σου όσο και αν ίσως σου φανεί παράξενο πολλές φορές είναι σαν μια αγκαλιά αγάπης και στήριξης για εμένα.
      Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ για αυτό.
      Να είσαι πάντα καλά.

      Διαγραφή
  3. Καλησπέρα σου. Κι όμως... μοιράζεσαι και αυτές τις μουντές μέρες μαζί μας. Είναι σημαντικότατο. Όλοι έχουμε μουντές μέρες...και γράφεις σου απαντάμε και δίνουμε χρώμα ο ένας στον άλλο και σ'αυτές τις μουντές μέρες.
    Και σε χρώματα λαμπερά εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή